گاهنامه

در طول هفته گذشته ( و احتمالا" تمام هفته آينده) با وجود پاي شكسته و چوب زير بغل همش بيمارستان بودم ، از بخت خوش ما بيمارستان هم يك بيمارستان دولتي ، اونم از نوع آموزشي بود. تنها چيزي كه اقبال ياري كرد اين بود كه بيمارستان توي تهران بود و من هم شماره مبايل دكتر مربوطه رو داشتم . وقايعي كه براي من اتفاق افتاد رو همه به صورت جك و طنز شنيديم و خونديم ولي اين آخري ديگه نوبر بود: تو غذاي يكي از مريضاي اتاقي كه من كار داشتم يك عدد ته سيگار پيدا شد ، اونم نه توي خورش ، بلكه توي برنج ./ا